Ο Έρνεστ σβαρνιέται από τη ζέστη και το αλκοόλ. Περπατάει ξυπόλυτος, σαν σε ανεμοδαρμένο σκυλοπνίχτη. Ανάμεσα σε στοίβες από βιβλία, σύνεργα ψαρέματος, και μπουκάλια ρούμι, φερμένα κατευθείαν από τα ράφια του Κάστρο, αυτού του παλιόφιλου, ανοίγει ένα από τα κίτρινα παραθυρόφυλλα και με σιγανά ψι, ψι, ψι, ψι προσπαθεί να προσελκύσει την αγαπημένη του γάτα, αυτή με τα έξι δάχτυλα. Σε ένα άλλο παράθυρο, με θέα την πλατεία των Βοσγίων, ο κος Βίκτορ, άνδρας σεβάσμιος, παρακολουθεί συγκινημένος την πολύχρωμη παρέλαση που ξεκίνησε από τη λεωφόρο των Ηλυσίων, προς τιμήν των 79ών του γενεθλίων.
Τα σπίτια των συγγραφέων που έχουμε αγαπήσει, τα προσωπικά τους αντικείμενα, οι κήποι τους, τα μέρη όπου έζησαν, ερωτεύτηκαν και έγραψαν, σε συνδυασμό με τις ταιριαστές αναγνώσεις, αναδομούν - έστω και ειδυλλιακά - το παρελθόν και καταφέρνουν να μας στείλουν βαθύτερα στις αλέες των λογοτεχνικών τους δημιουργιών. Όπως ο γευσιγνώστης που διακρίνει τα συστατικά υλικά σε ένα πιάτο, έτσι και ο αναγνώστης που μαθαίνει τον δημιουργό ενός έργου, δεν βλέπει στις λέξεις αυθαιρεσία αλλά οικειότητα, κατανόηση και συνενοχή.
Καλή μου Τζέην, πόσο μου αρέσει η δαντέλα στο φθαρμένο σου κρινολίνο.
Stratford-upon-avon (Μ. Βρετανία) - Γουίλιαμ Σαίξπηρ



No comments:
Post a Comment